Fokin út í kant

en er lögð af stað upp á veginn aftur..fór á fund í gærkvöldi og hresstist heilmikið við það. Sofnaði bara sæl og glöð og vaknaði hress í morgun.

Mér er samt fullljóst að ég er bara enn á vegöxlinni og þarf voða lítið til að fjúka útaf þessum mjóa vegi aftur.

Ég verð samt að reyna að hanga á hjörunum vegna hinna sem eru og tilheyra fjölskyldunni. Það er í raun ekki valkostur að leggjast í eymd og volæði og skríða bara upp í rúm og sofa til dómsdags. En mikið ofsalega er það freistandi.

Vetraráætlunin fór úr skorðum um daginn. Ég skrópaði tvisvar á fundunum. Reif mig upp í gær og mætti. Ég skrópaði líka síðast á kyrrðarstundinni sem ég sæki á fimmtudögum en ég ætla að fara núna.

Kærar þakkir þið

fyrir frábær innlegg, uppörfun og stuðning. Ég er oftar en ekki alveg hissa á hversu mikinn skilning ég fæ. Fangar eru nú kannski ekki það sem maður talar um opinberlega, eðlilega ekki. Fangar eru fólk sem brýtur af sér. Fangar eru af sumum taldir mistök foreldra sinna. Mistök eða ekki. Geri maður mistök þá reynir maður að bæta fyrir og laga og gera þau ekki aftur. Það er ekki til neins að skammast sin fyrir þau eða reyna að fela þau. Komi maður hreint fram þá hlýtur allt að verða betra.

Það er samt ekkert alltaf auðvelt að standa hér, fella grímuna og skrifa um það sem særir mest, kvelur mest.

Mér tekst ekki enn að lesa upphafsfærslurnar eftir að Himmi dó. Þær eru þarna í sérbloggi hér til hliðar við þessa síðu. Ég færði þær á sínum tíma til að týna þeim ekki í þessum ótrúlega orðaflaumi sem hér veltur yfir allt..

En núna ætla ég að fara að gera eitthvað...gera mig klára í að hitta kirkjufólkið mitt...reyni kannski að kíkja á og trufla einn ofurbloggara í leiðinni

Smellt á nýjar slóðir

sem ég hef ekki lesið áður.

Jenný vísar í sínu bloggi til Jónasar. (www.jonas.is) ég fór í rannsóknarleiðangur og las, bara smávegis, fann tengil hjá honum á hans góðu konu (www.kristin.is) og þar las ég miklu meira. Hún skrifar fínan texta og svo skrifar hún um hesta.

Skapið er enn úfið.

Hér kom bestastibestivinur hans Bjössa óvænt, við vissum ekki betur en hann væri bara í Kína. Það var gaman að sjá hversu glaður Bjössi var með að hafa endurheimt vin sinn. Ég bakaði ofan í þá skonsur í dag.

Samt var mamman með gallbragð í munni af pirring við fangelsiskerfið. Fékk að vísu góð ráð send í emaili og þakka kærlega fyrir það. Samt hafa augun fyllst af skelfingartárum öðru hvoru í dag.

Að setja hana mömmu sína í svona klemmu...hrmfp........

Ekkert virðist muna um þó að strákur hafi lagt allt svona á hilluna í hálft annað ár. Inn skal ormurinn og ekkert mehe með það.

Fjárkúgun segir Steingrímur J. Ja ég skal ekki segja, mannorð okkar á alþjóðavettvangi er orðið nógu slappt svo við förum nú ekki að stinga af með innistæður almennings í öðrum löndum. Ég er hrædd um að við verðum að taka á okkur þessa IceSave og aðra slíka innlánsreikinga. Ég sé ekki að greidd verði lán -millibankalán- en annars veit enginn neitt nema að við erum stórskuldug þjóð vegna brölts 28 karla og 2 kvenna.

ÍNN spilar viðtalið við JÁJ nánast stöðugt.

Ég er gengin í flokk. Í fyrsta sinn á æfinni

Skapið ekki upp á sitt besta

og ástæðan er einfaldlega að mér finnst mínir menn rangindum beittir. Mér finnst óeðlilegt að ofbeldismenn fá "afslátt" af sínum dómum en smábófar og umferðarsektarar fá sko að sitja inni full time.

Mínir strákar eiga engar frænkur á háum stöðum, þeir eiga bara mömmu sem öll þessi vitleysa bitnar á. Hjalti minn sagði í gær þegar við vorum að tala um þetta ; verst er að særa fólkið sitt svona ! Hann veit sem er að þetta er mér afar þungbært. Eðlilega. Síðasti fangi sem ég átti kom í líkpoka úr afplánun.

Það var reynsla sem ég mun alltaf búa að í hjartanu - Himmi minn, þessi glaði og góði strákur.

Nú þarf ég að upplifa margt af þessu aftur og í dag er ég sár. Mér finnst ég hafa dregið stutta endann.

Ég hvatti að vísu Hjalta til að biðja um að fresta upphafi afplánunar. Hún er amk núna skráð 21 desember. Ég fresta jólunum ef ég þarf að vera bæði Himma og Hjalta laus um jólin.

Mér finnst ég uppfull af sjálfvorkunn og tómri vitleysu. Mér finnst nánast eins og lífið sé að skopast að mér. Ég sé bara svo ómerkileg persóna að mér sé ætlað allt illt. Í hina röndina er ég reið og pirruð út í þetta kerfi. Endalaus afsláttur fyrir ofbeldismenn en svo fá mínir óþægðarormar engan afslátt af neinu.

Hvorugur þeirra hefur nokkurntímann meitt nokkurn mann. Sært svolítið hana mömmu sína en mamma fyrirgefur það um leið og næsta knús mætir í húsið. Auðvelt að bjarga því við.

Andskotinn eigi þetta.

 

 

bréfið komið

dagarnir eru 190

upphafið er 21 desember eða um það bil

staðurinn er í afagötu.

ég er í kasti.

Kreppugrautur

og almennur pirringur.

Mér finnst ég ekkert sjá í íslenskum fréttamiðlum nema ha og humm. Það þarf að skoða erlenda fréttamiðla til að vita eitthvað, svo er maður passlega búinn að lesa það og þá birtist Geir og dregur allt til baka sem misskilning eða óskhyggju eða hvað hann nú segir í það og það skiptið.

Ég er orðin verulega efins um synjun forseta á fjölmiðlalögunum, kannski hefði verið betra að setja takmörk á eignarhald fjölmiðla ? Hvað á maður að halda, það er allt á haus ..

Svo eru það sérréttirnir, viðtöl við hina og þessa sem eiga að peppa upp þessa þjóð. Faðmlög í moggabloggi, já svo ég taki það fram þá lokaði ég á faðmlög innan kerfis hjá mér. Faðmlög fást hinsvegar í real life eftir því sem ég hitti ykkur. Sum ykkar hafa þegar fengið alvöru knús og mörg ykkar eigið slíkt orðið inni.

Ég spurði Steinar, af gefnu tilefni , um daginn hvort hann hefði verið knúslaus meðan útrásin gekk yfir. Hann horfði ringlaður á mig enda rámar hann ekki í neina útrás konunnar nema öðruhvoru út á þvottasnúrur. Hann hefur líka fylgst með sinni konu (kallar mig hamstur) greiða niður skuldir og hagræða af mætti í heimilisbókhaldinu með alveg ágætum árangri. Hvað gerist nú ? Fer allt mitt streð við það í vaskinn vegna rugls hjá öðrum ? Næ ég ekki að greiða niður húsið mitt vegna óráðsíu annarra ? Ég sé fyrir mér að lánin mín eigi eftir að hækka svo mikið að ég ráði ekki við að borga áfallnar afborganir hvað þá að greiða ögn meira inn á höfuðstól lánanna.

Mig langar til að krakkarnir okkar Steinars erfi eitthvað annað en bilaða skuldasúpu.

Sjái ég hinsvegar fram á að allt ætlar til helv..þrátt fyrir mína viðleitni -nú þá mega þeir bara hirða húsið...ég tek það hvort eð er ekki með mér yfir hinumegin.

Ég er samt að lagast með skelfinguna og stressið yfir þessu öllu.

Þetta fer eins og fara vill, ég lifi það af engu að síður.

Ég er vön því

Í dag fór ég

í jarðarför mæts manns, mikils vinar og félaga.

Við þessi óvæntu tímamót þá hvarflar hugurinn óneitanlega sterkt til hans Einars vinar míns. Hann tók pláss í tilverunni, hann var svo mikill gleðigjafi og prakkari. Engum sem töluðu við hann duldist einlæg ást hans á konu sinni og börnum.

Hann var óttalegur brallari, það var ekki hægt að vita hvað honum datt næst í hug. Hrekkjalómataktarnir hans björguðu nú geðheilsunni í mér eitt kvöldið.

Þeir sátu saman tveir inn í bílstjórasal, ég heyri mikil gól. Ég komst ekki alveg strax að athuga málið en leit svo fram. Þá voru þessir tveir búnir að brölta alveg upp í stóla, með lappirnar og allt.

,,Passaðu þig, það er rotta hérna inni!" segir Einar

Mér datt ekki í hug að trúa honum, glotti góðlátlega að þessum vini mínum og fór aftur inn á skiptiborðið.

Það leið smástund....

Þá sé ég rottuskömmina á planinu fyrir framan.

Ég hentist á fætur, hljóp inn og góla á Einar ; varstu ekki að skrökva að mér þarna ?

Henn leit skellihlæjandi á mig og sagði ; ,, neeei, afhverju heldurðu að við séum með lappirnar upp í stól ?"

Ég sat alla næturvaktina og fylgdist með ferðum rottunnar, þegar vaktinni var að ljúka þá sá ég hvað kvikindið skaust undir hús nærri og ég fór þangað og lét vita. Þau höfðu samband við meindýraeyði og dagar rottunnar voru taldir.

Ég var fegin að það var Einar sem sagði mér frá henni meðan kvikindið var enn inni í húsinu. Ég hefði bilast af hræðslu ef ég hefði í eitt augnablik tekið hann trúanlegan.

Einar varð ekki gamall, hann varð 57 ára í mars sl. Í dag í kirkjunni sárnaði mér mikið það óréttlæti að Maja hans, krakkarnir hans og barnabörnin fá ekki að njóta hans lengur. Hann var eðal, engum líkur.

Þakkir fyrir allt og allt elsku karlinn minn, þér gleymi ég aldrei.

Strætókórinn söng við útförina. Þeir enduðu á að syngja miskunnarbæn (held að ég fari rétt með nafnið) Það gerðu þeir með miklum sóma og það er hreint ekki fyrir alla að gera það svo vel sé.

Fantagóður kór

Í kirkjunni voru margir strætóbílstjórar en við vorum ekki nema 4 frá leigubílaárum hans Einars. Það fannst mér synd.

Takk kæri vísir, nú hló ég

Vísir, 20. okt. 2008 10:57

Áflogaseggur og málfarslögga á Akranesi

Lögreglan á Akranesi átti um helgina við áflogasegg sem væri kannski ekki í frásögur færandi nema fyrir íslenskuáhuga hans.

Maðurinn hafði verið áflogum við skemmtistað og hugðist lögregla koma honum heim til sín sökum ölvunar. Það gekk hins vegar ekki því hann neitaði að gefa upp nafn og heimilisfang. Hann var því látinn sofa úr sér í fangageymslu. Við yfirheyrslu daginn eftir kannaðist maðurinn svo ekkert við að hafa lent í átökum og var stórlega misboðið vegna afskipta lögreglu.

Hann neitaði síðan að undirrita framburðarskýrslu, þó ekki vegna þess að hann væri ósáttur við innihald hennar heldur vegna þess að að hans mati var greinamerkjasetning og notkun atviksorða röng í skýrslunni.

¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨

Ætli skemmtistaðurinn hafi slegið til baka ?¨

Fréttin var samt urrandi skemmtileg fyrir utan þessa "meintu" villu

Kuldinn

sem truflar mig.

Ég fór upp í kirkjugarð í dag með engil til Hilmars, engil sem Alda kom með til hans um daginn. Við fórum með lítinn spaða til að gera smáholu svo engillinn væri ekki í sífelldu stroki. Annar engill var orðinn afvelta og hann fór í viðeigandi meðferð og stendur nú uppréttur.

Annars sló það mig illa eins og áður, kalda moldin hjá Himma. Mér finnst eins og mamman geti ekkert hlýjað stráknum sínum. Það marraði í moldinni þegar við stungum litla spaðanum í, mér fannst spaðinn ganga í hjartað á mér.

Mér varð kalt inn að beini.

Vesalings Himmi minn

dagurinn í dag

hefur verið alger letidrusludagur, ég hef meira og minna sofið einhversstaðar.

En ég gleymdi að segja ykkur í gær. Hundar eru spes dýr. Lappi er alls ekki hrifinn af krökkum en á því er ein undantekning. Það er einn strákur sem kemur sem Lappa finnst algerlega æðislegur. Það er sonur hans Halla P fyrrum mágs míns, Númi Steinn. Hann kom hér með pabba sínum í fyrra eftir að Himmi dó og ég tók strax eftir að Lappi sótti mikið í að tala við hann. Það er afar óvenjulegt. Í gær kom hann aftur með pabba sínum. Lappi tók upp á að gelta á hann, strák stóð ekki alveg á sama en ég horfði hissa á Lappa. Það var svo mikill gleðihljómur í geltinu. Hann var svo glaður að hitta þennan vin sinn.

Svo léku þeir saman og Lappi vék ekki frá Núma Steini meðan hann stóð hér við.

Hundar eru merkilegir -þeir finna innræti manns á augnabliki og mikið held ég að Númi Steinn sé falleg sál.

Nú ætla ég að halda áfram að horfa á hann Palla

Jæja

takk fyrir allar kveðjurnar elskurnar -bæði hér og á fésbók. Það er notalegt að fá kveðjur í tilefni afmælisins.

Við Steinar fórum að borða áðan og vonandi voru allir á Suðurlandi búnir að gera allt jarðskálftahelt. Við fórum á Fjöruborðið. Þar er snilldarmatur, svo góður að það er alveg ferlegt.

Það var samt smá erfitt. Ég sökka stundum alveg í landafræði og fattaði ekki fyrr en við vorum komin fyrir utan Litla Hraun. Maginn sökk alveg ...Steinar fór í kerfi..hann áttaði sig ekki á að ég hefði ekki fattað þetta. Allt í lagi, allt í lagi sagði ég, gefðu mér fimm mínútur ...það dugði og ég fór mun auðveldar framhjá í bakaleiðinni.

Þá er það frá

Ég er fegin

En takk fyrir allar kveðjurnar...ég er himinsæl.