Mjög góð grein

Ábending til foreldra

Ég verð alltaf meira og meira var við það að ungt fólk sem er í neyslu og er nánast búið að brjóta allar brýr að baki sér, hvað snýr að fjölskyldu sinni.

Foreldrarnir búnir að gefast upp, orðin algjölega andlega gjaldþrota og geta þetta ekki lengur. Ástandið á heimilinu orðið að martröð og samskiptin við aðra fjölskyldumeðlimi, maka og börn og aðra komið á hættulegt stig. 
En hvað skeður, þá taka FORELDRAR annara barna, vinir og aðrir við þeim og veita þeim húsaskjól og gera illt verra. Þetta er nú ekki í lagi eða hvað.

Er ekki nógu erfitt fyrir foreldra að taka þá ákvörðum að þetta sé fíklinum fyrir bestu og fer hann / hún þá kannski að gera eitthvað í sínum málum.

En þegar tekið er við honum annars staðar þar sem hann fær fæði og næði til að halda áfram sinni neyslu og er ekki einu sinni haft  fyrir því að hafa samband við foreldra eða forráðamenn. Þetta gerir það að verkum að einstaklingurinn fær þarna tækifæri á að halda áfram í neyslu og gera ekki neitt. 

Hefur það bara gott inn á heimili annara og þarf ekki að taka ábyrgð á gjörðum sínum, meðan fjölskyldan situr heima áhyggjuafull og óttaslegin, veit ekki hvar barnið sitt er niður komið.

Það er lámark að athuga hvað sé í gangi. Auðvitað eru heimilisaðstæður misjafnar, en í flestum tilfellum er venjuleg fjölskylda á bak við fíkilinn. 

Vil ég einnig árétta það að virkur fíkill er slóttugur og óheiðarlegur einstaklingur og því ekki hægt að taka  mark á honum og vorkunnsemi hjálpar ekki heldur. En í flestum tilfellum þar sem barnið fær húsaskjól er vegna þess að það er neysla í gangi hjá báðum aðilum. Að vera aðstandandi og meðvirkur sjúkling úr sinni eigin fjölskyldu er mikið meir en nóg, ætti því ekki að vera að bæta öðrum við og auka þar við vanlíðan og vera með samviskubit yfir því að vera ekki heiðarlegur gagnvart sjálfum sér og öðrum.

Hvet ég foreldra, forráðamenn og vini að hafa þetta í huga þegar svona aðstæður koma upp og leita ráða hjá ráðgjöfum Lundar, eða hjá okkur hinum sem höfum reynslu af þessu.

Það er engin skömm að því og þið gætuð verið að bjarga lífi einstaklings og líðan margra.
Unglingasími 824-7666

Nánari upplýsingar á
www.lundur.net
[e-mail]

Erlingur Jónsson
864-5452

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Þessa grein fann ég áðan og ákvað að birta hana í heild sínni hérna vegna þess að ég veit að hér lesa foreldrar barna sem eiga við erfiðleika að etja. Það er margt gott í þessarri grein.

Eigið gott kvöld.

Svo ætla ég að breyta bloggvinalistanum og tek þar með ekki inn neina nýja bloggvini, þið verðið að fyrirgefa það.

í þessari færslu gætu leynst ljót orð-lesist með varúð

Ég vinn í þjónustustarfi og vinn vaktir.Himinn og haf skilur á milli sumra vaktanna hjá mér. Þegar ég er að vinna morgunvaktir þá gengur þetta allt sinn rólega vanagang. Fastir viðskiptavinir hringja og sumir svo rótgrónir að þeir bjóða góðan dag og biðja mann svo um að senda sér einn heim. Þessir aðilar vita sem er að við vitum vel hvar þau eiga heima. Þetta eru okkar uppáhaldskúnnar, sumir búnir að hringja í áratugi hingað.

Um helgar er oft annað uppi á teningnum. Þá er mikið að gera og við ráðum oft ekki við ástand mála en reynum að veita þá þjónustu sem beðið er um. Þá er fólk oftar en ekki að "skemmta" sér (ég set það í gæsalappir vegna þess að eftir öll þessi ár er ég alvarlega farin að efast um skemmtanagildið). Þá á allt að gerast strax og enginn skilningur á því að það getur verið bið eftir umbeðinni þjónustu. Þá bregst fólk stundum við með ósvífnum hætti. Við höfum verið kallaðar öllum þeim ónefnum sem til eru í íslenskri tungu. Helvítis tussan þín er eiginlega efst á blaði samt....fífl...aumingi....fáviti skora líka nokkuð hátt. Og við sitjum hérna, stundum alveg dasaðar og oft hálf sárar eftir.

Miðað við fréttir af viðmóti við starfsfólk verslana í vetur þá hef ég séð að fólk hagar sér líka svona bláedrú á miðjum degi. Það finnst mér undarlegt. Áttar fólk sig ekki á að það verður engum til skammar nema sjálfu sér ?

Hitt sem ég var að spá í þennan morguninn var hversu langt konur ganga ....í að fitta í einhverja ímynd og staðla sem eiga að gilda fyrir kvenpeninginn. Það er plokkað, rakað, límt, reytt og tætt og svo er málað yfir sárin með þar til gerðri málningu. Afhverju ætli konur séu aldrei ánægðar með sjálfar sig ? Eina kannaðist ég við sem harðneitaði að líta í spegil fyrr en hún var búin að mála sig....held að hún hafi málað sig blindandi til að sjá ekki sjálfa sig án málningarinnar. Ég sé oft konur á mínum aldri sem eru komnar með hrukkur og greinileg ellimerki í húðina. Ég er ekki með nema eina hrukku og ég sit á henni. Hinsvegar er ég með bauga og þeir hafa sko ekki lagast undanfarna mánuði. Ég er farin að hafa grun um að konur sem mála sig dag hvern séu að ofbjóða á sér húðinni og húðin á þeim eldist óeðlilega hratt....fór að hugsa um þetta í gær þegar ég var að hlæja að Dúu í úlpunni í snyrtivörubúðinni..sjá færslu hjá henni.

Ég er 45 ára og ég lít út fyrir að vera 45 ára. Ég myndi ekki með nokkru móti vilja verða tvítug aftur, mér finnst ágætt að vera komin á þennan aldur og ég sé grilla í lokin -ég held að mig langi ekki til að  verða gömul kona. Þetta er alveg orðið nóg og nú langar mig bara til að sjá öllum aðeins betur borgið og þá fer mínu hlutverki að verða lokið.

Ég er annars hressari en marga undanfarna daga, sem betur fer. Þetta var farið að verða leiðinlegt ástand. Ég fann út smá patent en ég ætla að prufa það oftar en einu sinni og sjá hvort það er í raun að virka eða hvort þetta var bara tilviljun eins og svo margt annað.

 

Stundum les ég DV, óvart , í vinnunni. Snepillinn pirraði mig í morgun, sko blaðið í gær. Afhverju þurfum við að vita um hvert smáatriði í lífi fólks sem er á opinberum vettvangi, í þessi tilviki sjónvarpsfólk ? Þau hafa beðið um frið og það dugar ekki til....

Það er aðeins annað með kellingu eins og mig og fleiri sem hafa valið að opinbera hluta af sínu lífi, ég geri það sjálf.....djö....þetta fer í mig...

ég DV óv

Tilfinningar versus rökhugsun

Ég er að horfa á Kastljósið og þar er fjallað um hið sviplega fráfall Þórðar Inga -hann drukknaði í sundlaug og lést 5 mánuðum síðar vegna slyssins.

Þessi orð Sigurjóns um að við erum að tala um tilfinningar...þau hittu alveg heim. Ég þekki þetta svo vel, rökrétta hugsunin er auðvitað sú sem er kúl og rétt en reyndu ekki að ætlast til að foreldri, sturlað af sorg, nái að hugsa rökrétt. Þetta er bara ekki svoleiðis.

Þetta slys í Kópavogslaug var hræðilegt. Hugur minn leitaði oft til þessarar fjölskyldu og samúð mín er hjá þeim.

Ég hvet ykkur til að horfa á Kastljósið á netinu ef þið hafið ekki tök á að sjá það núna.

Ég horfi aldrei á magasín þáttinn hjá Stöð 2 en ég reyni að missa ekki af Kastljósinu, öðruvísi mér áður brá.

 

 

Að hafa skoðanir

er hreint ekki einfalt mál. Ef maður hefur ekki skoðun á öllu því sem er að gerast í kringum mann þá er maður asni. Svo ef maður hefur skoðun þá er hún örugglega vitlaus og maður er áfram asni. Og hvað gerir maður þá ? Bullar eintóma vitleysu á manns eigin bloggsíðu og telur öllum trú um að maður sé sko geðveikt klár !

Ég er fædd í október, ég er vog. Ég get lent í versta basli við að mynda mér skoðun. Það er umtalað með vogir. Ég veit svo sem ekkert með neinn nema mig og svona er ég. Þetta hefur oft farið gríðarlega í taugarnar á mér að vera svona vingull.

Hitt er svo annað mál og það hef ég margrekið mig á að ekki er sama hvernig maður setur skoðanir sínar fram. Mér hefur alla tíð þótt afar vont að lesa umræður og dóma um nafngreint fólk þannig að búast megi við að svíði undan. Afsökunin að viðkomandi sé opinber persóna dugar mér ekki. Þetta sér maður í umfjöllun um þingmenn,borgarfulltrúa, útvarpsmenn og bara alla mögulega aðila sem fólk telur opinberar fígúrur.

Hérna tek ég stundum mína eigin kalla á beinið í gamansömum tón, þeir lesa báðir síðuna mína og hafa hingað til haft gaman að umfjölluninni um sig sjálfa. Þeir vita sem er að ég sé ekki sólina fyrir þeim báðum og er aðallega að stríða þeim aðeins. Þeir stríða mér til baka en ekki endilega opinberlega. Það gæti þó breyst enda sá yngri kominn með netsíðu sjálfur, aldrei að vita hvað mamman fær á baukinn þar.

KELI TIL HAMINGJU MEÐ DAGINN !!!!!!!!!!

Að lokum 2 játningar -báðar eiginlega spes

Mér finnst gaman að súkkulaði (orkubiti? ) auglýsingunni með Ívar Guðmundssyni, æj þarna 2 kallar að æfa og hlaupa svo eftir strönd. Reyni alltaf að sjá hana ............

Hin játningin er að ég vil frekar hafa þingmenn inni að reykja en hangandi fyrir utan þinghúsið eins og plebbar.

Mynd og galli á sköpunarverkinu

Hérna áskotnaðist mér mynd úr skírn Hilmars Reynis.

Elskulegur tengdasonur hálfpíreygður enda slasaði hann sig í augunum greyið bara síðasta föstudag. Þarna eru Jón og Solla með Hilmar Reyni. Stærri guttinn er Sindri sonur Jóns og sá minni er fyrsta ömmubarnið mitt, Vignir Blær.

Ég er mikið heima og mikið að hugsa.

Ég hef fundið galla á sköpunarverki Guðs. Þegar karlar fara á kamarinn þá er heimilið jafnvel undirlagt af óþef sem smýgur um allt. Afhverju gat almættið ekki séð til þess að úrgangurinn kæmi í lokuðum, loftþéttum umbúðum ?

Svo fór ég að spá í að kannski var þetta upphaflega hugsað eins og hjá dýrunum, merkja svæði og svoleiðis. Allaveganna hefði minn kall getað haldið öllum í fjarlægð frá sínu svæði, einfaldlega. En hafi þetta verið ætlað meðal annars til að heilla kellingar þá er ég fegin að sú hugmynd var dottin upp fyrir áður en ég hitti hann. Hann væri ekki hér.

Þessi heimskulega pæling var í boði þjóðkirkjunnar.

(ég held að mig langi til að vera í hænsnakofanum með samkynhneigða hananum)

Lært að aka bifreið

Það er verkefni hins unga manns þessa dagana. Hann hringdi í ökukennarann sinn sem allshugar feginn tók við týndum sauði og saman óku þeir glaðir út í byl áðan. Hvurslags ! sagði Björn, það er alltaf vitlaust veður þegar ég ætla að læra á bíl !! Já sagði móðirin og bætti við,, þú átt eftir að standa alveg á gati í sumar, kannt ekkert að keyra í auðu  Skringilegt augnaráð barst yfir borðið.

Stundum held ég að hann haldi að foreldrið ætti að vera á stofnun fyrir þessa gerð rugludalla. En það góða er að það getur enginn strítt honum, það er búið að stríða honum í tæp 20 ár og hann glottir að öllu sem sagt er við hann. Hilmar gat nú sæmilega enst við að stríða liðinu sínu þannig að hér eru allir með þolmörk í lagi.

Annars hefur móðirin átt við öndunarerfiðleika að stríða undanfarna daga og vikur. Gjörsamlega að kafna úr forvitni. Ákveðin merki þess að hinn ungi maður væri komin með augastað á stúlku litu dagsins ljós um daginn. Minn maður dressaði sig upp og þríelfdist í baðferðum, rakstri og öðru pjatti ....Þegar mamman var alveg orðin blá þá meðgekk hann. Svo komumst við sameiginlega að því að þó að mamman sé forvitin þá sló stóra systir henni margfalt við í gær.

Björn beitir heimsfrægu umburðarlyndi á sínar kellingar og gefur upplýsingar í teskeiðarskömmtum. Það vill til að hann veit að kellingunum hans gengur gott eitt til með forvitninni og eru bara að passa sinn strák sem er uppáhalds bangsinn. En nú hefði hann náttlega þurft að heita Adam...bömmer.

Ef ekkert heyrist í mér næstu daga þá hefur Björn hent mér út fyrir uppljóstranir.....það vill til að hænsnakofinn er upphitaður en þar er ekkert netsamband.

Ég er enn ekki búin að horfa á spaugstofuna ...

 

Til fundar við skáldið

er viðfangsefni undanfarinna kvölda. Sakir slæmra draumfara og annars óviðkomandi vesens þá hef ég staldrað við í húsi skáldsins á Gljúfrasteini. Skáldið hefur lengi verið einn af mínum eftirlætisskáldum og ekki minnkaði dálætið nú við að fá að sjá hann sjálfan spjalla við forleggjara sinn til margra ára Ólaf Ragnarsson. Ég segi sjá, vegna þess að bækur gerast fyrir augum mér, ljóslifandi stökkva persónur fram og ég sé þær. Hér á heimilinu eru til flestar þær bækur sem Halldór skrifaði. Sumar hef ég oft lesið en blaðað í öðrum...og geymt mér þær til seinni tíma. Uppáhaldið mitt er og hefur ætíð verið Íslandsklukkan.

Við lestur þessarar bókar nú vakti ekki minni aðdáun hjá mér húsfrúin á Gljúfrasteini. Hún hefur oftast staðið í skugga hins merkilega manns Halldórs en nú sé ég að þar var hún af fúsum vilja. Hún gerði það sem gera þurfti og sá um okkar þjóðskáld þannig að virðing er mikil að. Hvílík kona ! Hvílík hjón !

Það má taka hverja þá bók sem hann skrifaði og lesa oft á ári. Upplifunin verður alltaf ný og framandi. Á hverri blaðsíðu stekkur fram fullsköpuð saga þjóðar í þroska.

Þetta er fyrsta færslan sem ég hef skrifað í þennan færsluflokk um bækur. Bækur eru salt lífsins, án bóka væri tilveran aum.

Ungur maður

fékk nafnið sitt í dag. Amma skrönglaðist suður með í sjó í agnarsmáa kirkju

 

- í vitlausu veðri að sjá drenginn sinn vatni ausinn.

Hann heitir Hilmar Reynir og er Jónsson.

Amma gleymdi myndavélinni enda amma ekki alveg hress í dag.

Bætti við mynd af kirkjunni sem Hilmar Reynir var skírður í . Svo er að gera grein fyrir nöfnunum hans, Hilmars nafnið þekkið þið. Hann tekur nafnið eftir Hilmari Má sem fæddur var 22 árum og 11 dögum betur á sjúkrahúsinu í Keflavík. Reynisnafnið hefur hann eftir föðurafa sínum.

Athöfnin var ósköp stresslaus, ágætur prestur þarna á ferðinni sem ekki var of stífur. Ég hugsaði um Guð á meðan athöfn stóð og komst að því að ég er hundósátt við hann ennþá. Þegar presturinn var að tala um skírnarsáttmálann þá talaði hann um að þar með yrði Guð alltaf með Hilmari litla. Hilmar minn hlýtur að hafa umgengis sama sáttmála og hvar var þá Guð í sumar ? Hann var allaveganna ekki með mínum strák í klefanum á Litla Hrauni.

Ég er enn að reyna að skilja breytt líf og aðra heimsmynd frá mínum bæjardyrum, mér er að skiljast að breytingin er varanleg. Það hefur verið dregin hula fyrir augun, ég sé ekki alltaf leiðina sem ég á að fara héðan. Það veit ég samt að kemur með tímanum. Ég er bara ekki nægilega þolinmóð til að geta verið sátt að bíða eftir logninu.

 

Vöknuð

og er að hlusta á Jennýu mína. Það er sunnudagur og ég sit með tárin í augunum.

Jenný og Valdís eru að spila lög inn á milli og þær komu með lagið hans Einars Vilbergs ; I love you for a reason. Ekki veit ég hversu oft ég hlustaði á þetta lag eftir að ég missti Himma minn, þetta lag hitti heim í taugarnar á mér.

Einar Vilberg, takk fyrir þetta lag.

Í dag er slæmt veður en samt ekki þannig að ekki sé hægt að fara út, sem betur fer. Ég á eftir að skreppa af bæ í dag. Það er eins gott að verði ekki verra veður en þetta, ég er svo veðurhrædd.

Ég get ekki spáð í Spaugstofuna, sá ekki þáttinn.

En þessi færsla átti bara að vera til heiðurs Einari Vilberg. Ég er lánsöm kona og get svikalaust talið hann vin minn.

Morgunblaðið í dag

sjá baksíðu og miðopnu.

Þar er verið að fjalla um meðferðarheimili sem ætluð eru ungu fólki sem kljást við eiturlyfjavanda. Lengi hefur fagfólk talið að slík heimili séu það rétta fyrir slíka einstaklinga, það taldi ég líka þar til ég prufaði það á einum minna krakka. Minn varð fyrir einelti í skóla og fann leið útúr því að hann hélt. Hann varð hroðalegur töffari og kaldur kall. Fór að nota allskonar efni og sá ekki með nokkru móti villu síns vegar. Marglokaður inni á neyðarvistun Stuðla. Mamman þrammaði í þar til gerð yfirvöld og vildi fá aðstoð með sinn orm. Það tók tíma en eftir c.a. 2 ár þá var hann settur á svona meðferðarheimili, huggulegt sveitaheimili með starfsfólki og auðvitað fullt af öðrum krökkum í sömu stöðu. Þarna var hann ákveðinn tíma en svo var honum skilað til móður sinnar...í svo sem ágætis formi.

Smátt og smátt kom hann með upplýsingar um veruna þar. Fyrst tók ég afar takmarkað mark á honum. Nokkrir vinir sem hann hafði eignast þarna kíktu til okkar. Þeir voru með svipaðar yfirlýsingar um veruna þarna.

Smátt og smátt rann upp fyrir mér ljós. Hann hafði verið í geymslu, án allrar fagþjónustu sem maður myndi ætla að þyrfti að vera á slíkum stað. Hann hafði eiginlega bara verið fjósamaður í sveit í 18 mánuði. Sumt sem krakkarnir sögðu var eitthvað sem ekki á að eiga sér stað, hvorki þarna né í mannlegu samfélagi yfirleitt.

Ég hugsaði málið nokkuð lengi en ákvað svo að skrifa til barnaverndarstofu og gera grein fyrir því sem krakkarnir sögðu. Málið var rannsakað og svo auðvitað fellt niður, en ekki hvað. Bréfið sem kom frá þessu meðferðarheimili verður mér alltaf minnisstætt. Ég fékk ákúrur frá þessu heimili fyrir að hafa vogað mér að gera athugasemdir og þau sem höfðu verið svo góð við son minn. Til að það misskiljist ekki þá voru alvarlegustu ásakanir krakkanna ekki varðandi brot gegn þeim sjálfum, heldur nokkuð sem þau urðu vitni að.

Allan tímann sem hann var þarna þá var ekkert gert fyrir okkur hin í fjölskyldunni, við vorum skilin eftir jafnbrotin og við höfðum verið.

Núna er verið að hugsa um að breyta þessu, setja upp öðruvísi kerfi og vinna með unglinginn og fólkið hans sem heild.

Í þessari umfjöllun er rætt við unga afbrotamenn og þeir vilja heldur vera í fangelsi en á þessum meðferðarheimilum sem boðið er upp á.

Við foreldrar fíkla og fanga erum ekki þrýstihópur. Það er búið að vega að okkur á þann sárasta hátt sem til er. Börnin okkar eru í voða og við erum brotnar sálir.

Það þarf líka að vera með mismunandi úrræði fyrir mismunandi krakka. Himmi var settur í rannsóknarvistun á Stuðlum þegar hann var 15 ár. Hann var innan um krakka sem höfðu verið í harðri neyslu. Hann hafði ekki verið í neyslu fram að þeim tíma. Hvað ætli hann hafi lært þarna innan um hina ? Neyslan var samt aldrei hans akkilesarhæll, hann átti við annarskonar vanda að stríða.

Breiðavík samtímans er kannski nær okkur en við höldum en nú er málið, ætlum við að bíða í 15-20 ár eftir að birtist hópur illa farinna manneskja eða ætlum við að hafa vit á að skoða þessi mál og hafa þau í reglulegri endurskoðun ?

Okkar er valið.