Það er erfitt

að sjá Hrafnkel í viðtali í DV í dag, ég skil kvöl hans og sársauka og deili því með honum að óska engum þessa - að horfa á eftir kistu barnsins síns ofan í gröfina.

Þetta þurfa þó allt of margir foreldrar að upplifa árlega og standa bugaðir eftir. Fólki hættir allt of mikið til að kjamsa á mistökum og því sem "hefði átt" að vera gert, það væri nær að breiða hlýjan stuðningsfaðm til þessara brotnu foreldra.

Það er ekki spurning að eftir sjálfsvíg barnins manns þá rífur maður sjálfan sig niður, af alefli. Fer yfir öll atvik og tætir í sig og særir....en þá einmitt verður engu breytt og ekkert lagað.

Margt það sem ég veit í dag hefði ég viljað vita þegar ég var að þykjast vera uppalandi - það er merkilegt að ég þurfti námskeið til að eiga hund en ekki börn. Mér hefði sko ekki veitt af því. Það segi ég satt.

Samúðarkveðjur til aðstandenda Sveins Inga Hrafnkelssonar.

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 19.11.2012 kl. 14:24]

Ég veit bara ekkert um þetta, en tek undir með þér að það á að hjálpa fólki ekki rífa það niður.  Var þetta eitthvað í fréttum eða?  knús

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 19.11.2012 kl. 14:28]

Elsku Keli minn, sendi þér og þínum mínar dýpstu samúðarkveðjur.  Megi allt það góða fylgja ykkur.

[Ásdís Sigurðardóttir, 19.11.2012 kl. 14:29]

Búin að sjá þetta, skelfilegt, blessað fólkið.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 22.11.2012 kl. 21:07]

[Guðrún unnur þórsdóttir, 22.11.2012 kl. 21:30]