Vöknuð

og er að hlusta á Jennýu mína. Það er sunnudagur og ég sit með tárin í augunum.

Jenný og Valdís eru að spila lög inn á milli og þær komu með lagið hans Einars Vilbergs ; I love you for a reason. Ekki veit ég hversu oft ég hlustaði á þetta lag eftir að ég missti Himma minn, þetta lag hitti heim í taugarnar á mér.

Einar Vilberg, takk fyrir þetta lag.

Í dag er slæmt veður en samt ekki þannig að ekki sé hægt að fara út, sem betur fer. Ég á eftir að skreppa af bæ í dag. Það er eins gott að verði ekki verra veður en þetta, ég er svo veðurhrædd.

Ég get ekki spáð í Spaugstofuna, sá ekki þáttinn.

En þessi færsla átti bara að vera til heiðurs Einari Vilberg. Ég er lánsöm kona og get svikalaust talið hann vin minn.

Morgunblaðið í dag

sjá baksíðu og miðopnu.

Þar er verið að fjalla um meðferðarheimili sem ætluð eru ungu fólki sem kljást við eiturlyfjavanda. Lengi hefur fagfólk talið að slík heimili séu það rétta fyrir slíka einstaklinga, það taldi ég líka þar til ég prufaði það á einum minna krakka. Minn varð fyrir einelti í skóla og fann leið útúr því að hann hélt. Hann varð hroðalegur töffari og kaldur kall. Fór að nota allskonar efni og sá ekki með nokkru móti villu síns vegar. Marglokaður inni á neyðarvistun Stuðla. Mamman þrammaði í þar til gerð yfirvöld og vildi fá aðstoð með sinn orm. Það tók tíma en eftir c.a. 2 ár þá var hann settur á svona meðferðarheimili, huggulegt sveitaheimili með starfsfólki og auðvitað fullt af öðrum krökkum í sömu stöðu. Þarna var hann ákveðinn tíma en svo var honum skilað til móður sinnar...í svo sem ágætis formi.

Smátt og smátt kom hann með upplýsingar um veruna þar. Fyrst tók ég afar takmarkað mark á honum. Nokkrir vinir sem hann hafði eignast þarna kíktu til okkar. Þeir voru með svipaðar yfirlýsingar um veruna þarna.

Smátt og smátt rann upp fyrir mér ljós. Hann hafði verið í geymslu, án allrar fagþjónustu sem maður myndi ætla að þyrfti að vera á slíkum stað. Hann hafði eiginlega bara verið fjósamaður í sveit í 18 mánuði. Sumt sem krakkarnir sögðu var eitthvað sem ekki á að eiga sér stað, hvorki þarna né í mannlegu samfélagi yfirleitt.

Ég hugsaði málið nokkuð lengi en ákvað svo að skrifa til barnaverndarstofu og gera grein fyrir því sem krakkarnir sögðu. Málið var rannsakað og svo auðvitað fellt niður, en ekki hvað. Bréfið sem kom frá þessu meðferðarheimili verður mér alltaf minnisstætt. Ég fékk ákúrur frá þessu heimili fyrir að hafa vogað mér að gera athugasemdir og þau sem höfðu verið svo góð við son minn. Til að það misskiljist ekki þá voru alvarlegustu ásakanir krakkanna ekki varðandi brot gegn þeim sjálfum, heldur nokkuð sem þau urðu vitni að.

Allan tímann sem hann var þarna þá var ekkert gert fyrir okkur hin í fjölskyldunni, við vorum skilin eftir jafnbrotin og við höfðum verið.

Núna er verið að hugsa um að breyta þessu, setja upp öðruvísi kerfi og vinna með unglinginn og fólkið hans sem heild.

Í þessari umfjöllun er rætt við unga afbrotamenn og þeir vilja heldur vera í fangelsi en á þessum meðferðarheimilum sem boðið er upp á.

Við foreldrar fíkla og fanga erum ekki þrýstihópur. Það er búið að vega að okkur á þann sárasta hátt sem til er. Börnin okkar eru í voða og við erum brotnar sálir.

Það þarf líka að vera með mismunandi úrræði fyrir mismunandi krakka. Himmi var settur í rannsóknarvistun á Stuðlum þegar hann var 15 ár. Hann var innan um krakka sem höfðu verið í harðri neyslu. Hann hafði ekki verið í neyslu fram að þeim tíma. Hvað ætli hann hafi lært þarna innan um hina ? Neyslan var samt aldrei hans akkilesarhæll, hann átti við annarskonar vanda að stríða.

Breiðavík samtímans er kannski nær okkur en við höldum en nú er málið, ætlum við að bíða í 15-20 ár eftir að birtist hópur illa farinna manneskja eða ætlum við að hafa vit á að skoða þessi mál og hafa þau í reglulegri endurskoðun ?

Okkar er valið.

Gullfiskur í kúlu

Það er eiginlega bara ég.

Undanfarið hef ég velt ýmsu fyrir mér og þar á meðal þessari síðu hérna. Hérna hrúgast inn skrilljón gestir dag hvern og líðanin er stundum eins og ég sé gullfiskur í kúlu og í Kringlunni.

Mér leiðist þetta oft.

Svo er hitt, ég tel mig vera búna að koma því frá mér sem til stóð. Ég er búin að kynna ykkur hann Himma minn og ég sé alveg að þið ykkar sem kvittið hér og hafið skoðun eruð búin að sjá strákangann minn eins og hann var. Sonur móður sinnar og föður, stjúpsonur hennar Heiðar og Steinars, hjartkær bróðir svo margra systkina.

Hafið ævarandi þökk fyrir það. Það er kominn tími á hvíld

Ekki oft

sem ég blogga um fréttir en ég er að horfa á beina útsendingu frá þessum fundi og ég er svo sátt við þessa mótmælendur. Það er ekki oft sem fólk lætur í sér heyra. Ég hefði mætt væri ég borgarbúi. Þetta er til hreinnar skammar.

Nýr borgarstjóri virðist eiga ansi erfitt við þessar aðstæður enda ekki nema von. Það skal vera ferlegt að gerð séu slík hróp að manni við þessar aðstæður. Hann er bara leiksoppur. Strengjabrúða.

Dagur stóð sig vel í að tala við fjöldann, greinilega og skýrt bað hann um fundarfrið til að pólitíkin lokaðist ekki inni í lokuðu herbergi.

Nú held ég áfram að horfa á fundinn

Jæja ég hef verið að skoða gestina á pöllunum betur og mér sýnast þetta vera stúdentarnir okkar. Þeirra framganga er vaskleg eins og oft áður í gegnum tíðina. Þeirra er óneitanlega framtíðin. Hvenær hafa fundir verið truflaðir með þessum hætti ?

Í dag er merkisdagur, hundrað ár síðan konur voru fyrst kjörnar í borgarstjórn.

Fólk talar um að þetta sé lýðræðislega réttur gjörningur í ráðhúsinu ss. skiptin. Er ekki lýðræðislegur réttur að mótmæla ?

Skrílslæti ? Njah ég held ekki. Við þessi gömlu tuðum á bloggsíðum og sum okkar í blöðunum....en að gera eitthvað ? Nei við erum löngu orðin að of miklum aumingjum til að gera neitt sjálf nema í hvarfi.

Ég hef lengi verið sjálfstæðiskona (já nú er það komið úr pokanum) Sem betur fer hef ég rétt til að skipta um skoðun.

Ég vonaði í lengstu lög að einhver sjálfstæðismaðurinn hefði dug í sér til að snúa baki við þessu rugli í kosningunum en sú von brást.

Bingi reyndi að stela senunni með að hætta en það hefur alveg fallið í skuggann....

Dæs....erfiður dagur þetta, allt of margt að gerast.

 

Hávær mótmæli í Ráðhúsinu

Andlegur skyldleiki

er nokkuð magnaður. Þegar maður heldur að maður sé einstakur en allt í einu rekst maður á aðra manneskju sem maður skilur alveg, hvert orð og hverja hugsun.

Eftir að Himmi dó þá hef ég kynnst mörgu nýju fólki. Fólk hefur verið gott við mig hérna, nánast undantekningalaust. Sumir hafa gert betur en að peppa mig upp hérna, fólk hefur komið til mín. Það hafa verið yndislegar heimsóknir. Það var verið skrifuð mörg innlegg til mín þegar dagarnir hafa verið daprir, þau hafa hjálpað ótrúlega.

Ég hef lesið þau öll en stundum undrast innlegg einnar bloggvinkonu minnar, hún hittir alltaf akkurat á verkinn sem ég hef verið að kljást við. Hún kemur líka alltaf með lausnina sem hentar mér, hittir semsagt alltaf í mark og ég næ í örvæntingunni og sorginni að skilja betur.

Þetta er hún Anna.

Anna er vinkona mín og það finnst mér vera heiður.

Í dag skrifar Anna merkilega færslu á síðuna sína og loksins núna skil ég afhverju hún skilur mig.

Anna mín, í dag ertu formlega ráðin sem lærimeistari minn. Saman göngum við þennan veg.

Umræðan er um tölvupóst

ég bendi á færslu Guðrúnar B bloggvinkonu minnar.

Hérna er ég með emailið mitt uppi við og stundum fæ ég send svona email.

Oftast eyði ég þeim en stundum sendi ég þau áfram og biðst hér með afsökunar á því og lofa að steinhætta því.

En málið er að það er fátt leiðinlegra en svona tölvupóstraðskeyti, þessi þar sem maður á að detta niður dauður eftir korter ef maður áframsendir ekki á 17 saklausa vini sína. Svo er dótið skreytt með fallegum kisum eða svöngum smábörnum. Svo situr maður í taugaveiklun í umrætt kortér og fær næstum slag af hræðslu og endar fyrir bragðið á geðdeild, taugabilaður !

Ég segi nei takk...ekki svona skeyti til mín.

Góða nótt

23 janúar 2008

Og ég er að horfa á Kastljósið, umfjöllun um gosið í Eyjum. Í huganum bærast ýmsar tilfinningar, ég man þessa atburði vel. Ég missti nú sjaldnast af stórfréttum, hún mamma heitin sá til þess. Ef eitthvað stórbrotið var í blöðunum þá kom hún þjótandi inn til mín með blaðið til að sýna mér. Ég á áreiðanlega met í að vakna með andfælum

Ég man að ég fann óskaplega til með flóttafólki úr eyjum. Nú þegar ég horfi á þetta þá dáist ég að æðruleysi vestmanneyinganna. Fólk bara pakkaði saman og fór um borð í skip, engin læti eða neitt. Afar margt varð til þess að ekki varð stórfellt manntjón, röð heppilegra tilvika. Veður var skaplegt, sprungan sneri frá byggð og allur flotinn var inni.

Enn í dag eru vestmanneyingar alvöru fólk, það þóttist ég sjá á því að grunnskólabörnin syngja drykkuvísur í skólanum .

Ég man ekki til þess að neinn hafi birst í skólanum hjá mér, ég er þó ekki alveg viss. En mikið hefur verið nöturlegt að snúa heim, allt svart af gjalli og allar aðstæður hinar erfiðustu. Vestmanneyingar stóðust prófið og eru hugaðir og heilir einstaklingar.

Þessi færsla er til heiður þeim sem í þessum eyjum búa.

Jahá...bæjarstjórinn í eyjum heldur enginn sé til sem ekki hefur komið til eyja, hvar ætti ég að fela mig ?

 

Lítil telpa á afmæli í dag

síða mömmu hennar er hérna. www.snar.blog.is

Verið þið nú dugleg að senda litlu systur hans Himma míns afmæliskveðjur, hún er alveg yndislegt barn. Hún brosir og þá er eins og kveikt hafi verið á sólinni.

Ég er ögn skárri í dag. Skrapp aðeins í bæinn áðan og rakst á pabba á Laugaveginum, við fórum í kaffi til hans. Það sem hann er duglegur að þurrka af og hafa fínt hjá sér. Ég stríddi honum aðeins áðan og þóttist ætla að láta hann koma heim til mín og þurrka af hjá mér hehe.

 

Alveg svakalega pirruð

og það er hreinlega allt að.

Ég sjálf ekki í nokkru stuði, húki inni og nenni ekki að tala við neinn. Líðanin alveg hörmulega leiðinleg og þung. Fer ekki úr náttfötunum eða geri nokkurn hlut. Elda með semingi og er bara glataðasta húsmóðir daganna. Djöfull...sem það fer í mig að vera svona !

Það er allt í voða....

Bloggheimar hafa misst sína mestu perlu og ég er svo ósátt við að horfa á eftir henni. Ég færði síðuna hennar og Gillíar síðu hérna upp undir englar á himnum. Þar er líka minningarsíðan hans Himma.

Mér býður við öllu þessu liði í borgarstjórn, það er sama hver er þarna. Það er allt gert til að komast yfir völd og svo þeir fáu sem ekki vilja vera með í óþverranum eru dregnir sundur og saman í fjölmiðlum og á bloggsíðum. Hugnist Margréti Sverrisdóttur ekki að starfa í þessum meirihluta núna þá á hún að standa keik og standa við sína skoðun. Það virðist hún ætla að gera og ég vil meina að hún sé þar með heilust af þessu fólki. Á henni er greinilega ekki verðmiði. Sjallarnir seldu sig ódýrt, afar ódýrt. Hvað varðar veikindi Ólafs þá er hann ekki fyrsti stjórnmálamaðurinn sem veikist alvarlega - aðrir hafa þó gert grein fyrir sínum veikindum en hann ekki, það skapar svigrúm fyrir þéttar kjaftasögur. Það verður bara að vera hans mál að fást við þær. Mér fannst hann hrökkva í vörn þegar hann var spurður um þetta á Kjarvalsstaðafundinum. Það fannst mér ekki góðs viti. Restina af 6menningunum stóðu þarna með efasemdasvip og sum þeirra með hálfgerðum skelfingarsvip. Villi virtist skyndilega finna áhugavert umslag innan í jakkanum sínum og skoðaði það með athygli. Mér datt í hug blaðið sem hann hafði aldrei séð þarna í kringum REI málið ? Kannski kom það óvart upp þarna ? Ég hef ekki nokkra trú á að þessi borgarstjórn haldi -ekki nokkra. Næst væri betra fyrir borgarstjórn að hafa styrkari meirihluta svo ekki þurfi að byggja á einum fulltrúa sem greinilega er hægt að kaupa að vild. Mér finnst þessi hegðun fyrir neðan allar hellur.

Ég bý ekki í Reykjavík þannig að ég á ekkert að vera að ergja mig á þessu máli.

Ég les mikið í kringum handboltann. Nýlega las ég að ástæða þess að einhverjir okkar manna eru svona slappir líkamlega sé vegna þess að þeir eru farnir að verma bekkina hjá liðum sínum erlendis. Þá er kannski ekki nema von að formið sé ekki gott. Franska liðið er nánast allt samspilað og er hreinlega alvöru lið. Alfreð þarf að tína saman okkar stráka allsstaðar að og reyna að klambra saman liði úr þessu. Núna hafa þeir verið óhemju þungir og þreyttir en í dag sá ég aðeins glitta í þá sjálfa og mikið var nú gaman að sjá það. Það er mikill handboltadagur á morgun og ég ætla að reyna að horfa...athyglin er að vísu um víðan völl.

Jæja..verð að finna mér eitthvað að gera eða hugsa, ég bara get ekki verið svona pirruð !!!

Með sorg í hjarta.

Hérna er óskaplega falleg mynd af henni sem mbl.is birtir nú.

Þórdís Tinna.