Eftirköstin koma fram

af þessu Kringlurápi, bilaði fóturinn segist ekki vera með í þessu og neitar að virka. Mikið vildi ég að hægt væri að afhjúpa vandamálið með hann, þá væri kannski smásmuga að laga hann til. Svo er mjóbakið eiginlega alveg í mínus líka og það er ekki eins og vant er.

Ég hef verið nokkuð niðurdregin undanfarið en hef ekki viljað vera að skrifa það neitt sérstaklega hérna. Bæði er ég límið í minni familíu og svo leiðist mér ég sjálf, síkvartandi.

Hann hefur endalaust þvælst fyrir mér núna...

Hann labbar frá hurðinni, kippir buxunum upp í skrefinu. Opnar bílinn sinn, lítur við og brosir til mín. Ég veifa og hann fer inn í bílinn og bakkar burt.

Næst hringir hann og er þá á Hverfisgötunni á leið austur...hjartað í mömmu sökk....æj æj æj...en mamma reyndi að hugga sig við að þetta væri ekki svo langur tími. Mamma alltaf að reyna að vera bjartsýn og vongóð.....Mamma náttlega asni....hann kom aldrei heim aftur.

Athugasemdir

[Hrafnhildur Ýr Vilbertsdóttir, 16.1.2008 kl. 23:29]

Ragga mín

[Ásdís Sigurðardóttir, 16.1.2008 kl. 23:43]

Elskan mín, hvað getur maður sagt.  Hlý kveðja til þín.

[Anna Einarsdóttir, 16.1.2008 kl. 23:48]

Svona sé ég hlutina: 

Besta meðalið við sorg er að tala og skrifa um þann sem maður saknar.... tjá sig.  Plús það að halda í húmorinn sinn.  Líðanin þín er mjög eðlileg.  Þú sveiflast upp og niður og munt gera eitthvað áfram.  Þú ert svo sterkur karakter og vilt vera sterk og því eru það þér eflaust vonbrigði þegar það tekst ekki alltaf.  Okkur þykir hins vegar bara vænna um þig þegar þú ert stundum sterk, stundum viðkvæm.... ert þú sjálf.   

[Svanhildur Karlsdóttir, 17.1.2008 kl. 00:47]

[Maddý (IP-tala skráð) 17.1.2008 kl. 00:52]

[Kidda (IP-tala skráð) 17.1.2008 kl. 01:16]

Knús og klús mín kæra

[Elín Katrín Rúnarsdóttir. , 17.1.2008 kl. 02:46]

OOOOO!!!!!! Mín skammast sín pínu mikið núna....ástæða:ekki dugleg að blogga......og enn síðri í að kommenta,,,,,MÁ ÉG SAMT ENN VERA BLOGGVINUR HJÁ ÞÉR?????????????? þETTA FER AÐ KOMA. éG ER EINFALDLEGA AÐ  MYGLA ÚR LETI SÍÐAN FYRIR JÓL....ÞETTA FER AÐ LAGAST Þú ert ein af mínum uppáhalds

[Signý, 17.1.2008 kl. 07:42]

[Heiður Þórunn Sverrisdóttir, 17.1.2008 kl. 08:08]

Ragga mín....

Hann kippir buxunum upp í skrefinu..hann brosir ...þennan strák þekkjum við svo vel við söknum því við elskuðum svo mikið við stöndum eftir sárar,þurfum að vinna úr eitthverju sem heitir sorg það kunnum við ekki og það á eftir að taka langan tíma og bakslög aftur og aftur er eitt af því sem við fáum að kinnast á meðna við fetum  okkur þessa gríttu braut sem sorgin er ...þetta er eitt af því sem hefur verið rætt við mig í prógrammi sem ég fór inn í eftir að við mistum strákinn okkar,við erum eðlilegar og það er svo svo langur vegur farmmundan hjá okkur.

Besta sem við gerum er að standa saman og standa með börnunum okkar og það höfum við gert.

Knús til þín og farðu vel með þig....

Kveðja Heiður. 

[Blómið, 17.1.2008 kl. 08:21]

    

[Solla, 17.1.2008 kl. 08:33]

þetta er mjög góð lýsing á Hilmari ég sá hann svo fyrir mér og Guð hvað það var sárt, ég fekk tár í augun við að lesa þetta hjá þér elsku mamma. Afhverju í ansk er ekki hægt að spóla þessu lífi til baka. Arggggggg

Afsakið mig

En við getum þó huggað okkur á því að elsku Hilmar er á góðum stað.

Love you mamma. Haltu áfram að vera svona sterk

[Rut Rúnarsdóttir, 17.1.2008 kl. 08:53]

[Linda Linnet Hilmarsdóttir, 17.1.2008 kl. 09:04]

það er vont að finna til í hjartanu og í sálinni það er sagt að allir þurfa einhvern tíman að þjástþað er líka sagt að sorgin og gleðin séu systur sem liggja á sama kodda,en ég veit af eigin reynslu að með tímanum grær sorgin og minninginin um látin ástvin verður að ljúfri og fallegri mynd í hjartanu okkarkv.linda

[Linda litla, 17.1.2008 kl. 09:53]

Það er sorglegt að lesa þetta, fór inn á minningasíðuna hans Himma. Ég get ekki sett mig í spor mæðra eða feðra sem misst hafa börnin sín og ekki heldur ímyndað mér líðanina, en tel eðlilegt að hugsanir til þeirra poppi upp í tíma og ótíma.

Elsku Ragnheiður, ég bið fyrir þér og þínum í bænum mínum.

[Hrönn Sigurðardóttir, 17.1.2008 kl. 10:36]

 Láttu það eftir þér að vera sorgmædd. Láttu það bara ekki eftir þér að vera alltaf sorgmædd

[Kristín Snorradóttir, 17.1.2008 kl. 10:50]

Skil þig vel, ég man þegar minn hringdi og sagði mamma ég er að fara á Litla hraun......en þinn kom ekki aftur og það er sársauki sem nístir. Leyfðu þér að gráta hann.

Sæktu þér styrk í góðu minningarnar

[Guðrún Jóhannesdóttir, 17.1.2008 kl. 11:38]

Ekkert skrýtið Ragga mín þó þér líði svona, ég missti frænda minn í sjóslysi, varð að standa mig, með fullt hús af börnum, bæði mínum og svo systkinabörnum hans fyrsta sólarhringinn.

................................................................... 

mörgum árum síðar grét ég hann og kvaddi um leið, það var skrýtin tilfinning.

"Klús"  á þig vinan

[Jenný Anna Baldursdóttir, 17.1.2008 kl. 12:36]

Mig verkjar í hjartað og finnst ég svo vanmáttug.  Vildi að ég gæti dregið úr þessu sára.  Þú ert á almættislistanum mínum og ég hugsa stöðugt fallega til þvín.

Knús ljósið mitt.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 17.1.2008 kl. 13:13]

Elsku Ragga Hann er að þvælast fyrir þér, talaðu til hans og leifðu honum að þvælast fyrir þér eins og hann vill,
fallegi flotti strákurinn þinn er að láta vita af sér og kannski að segja mömmu sinni að fara betur með sig.
                      Ljós og orkukveðjur.
                           Þín Milla.

[Huld S. Ringsted, 17.1.2008 kl. 13:48]

[Bjarndís Helena Mitchell, 17.1.2008 kl. 13:57]

[Margrét Össurardóttir (IP-tala skráð) 17.1.2008 kl. 17:38]

Líkt og Milla segir, leyfðu honum að þvælast fyrir þér, þá er hann greinilega í kringum þig eða svo tel ég vera. Gráttu líka, því gráturinn er líknandi og manni líður betur á eftir, reyndu bara að gráta eins og þú getur ljúfust. Það koma alltaf bjartir tímar eftir þeim dökku, en við verðum víst að leyfa þeim að líða hjá áður en birtir til. Knús á þig og sendi á þig birtukveðju

[Katrín Ósk Adamsdóttir, 17.1.2008 kl. 17:56]

Hæ Ragga mín Ég hugsa til þín

[Sigurlaug B. Gröndal, 18.1.2008 kl. 00:12]

Elsku Ragga mín. Að missa barnið sitt er ein sú sárasta reynsla sem nokkurt foreldri getur orðið fyrir. Það nístir hjartað og lamar.  Af hverju, af hverju........... spyrjum við okkur.  Svörin eru engin. Þreytan hellist yfir, lamar, veikir líkamann, þyngsli liggja fast á brjóstinu og vilja ekki fara. Tekur þetta aldrei enda? Leyfðu þér að vera þreytt, lRagga mín, leyfðu þér að gráta, sendu hlýjar bænir þínar til Himma, hann þarf á þeim að halda. Guð haldi verndarhendi sinni yfir þér og gefi þér styrk. Með kærleikskveðju. Silla.

[Guðrún B. (IP-tala skráð) 18.1.2008 kl. 00:58]

Veit ekki hvað ég get sagt.

sendi þér