Sko kallinn

Nú fær hann far um allar trissur í skotheldum páfabíl.

Mér fannst þeir vera frekar snöggir að kjósa nýjan páfa.

Þessi virðist nú ekki eins hrumur og fyrirrennarar hans 

Hann kannski endist eitthvað ?  

 

Auðmjúkur páfi tók strætó í vinnu

Kosningamál

ég ætla að skoða vandlega hvað frambjóðendur og flokkar ætla að gera fyrir helsvelt heilbrigðiskerfi. Það verður minn vinkill þessar kosningarnar.

Aukið ofbeldi á geðdeildum

Ég varð ráðvilt við lesturinn

og spyr sjálfa mig, hvernig veit maður hver segir satt ? (las á öðrum miðli að Álfheiður hafnar þessari atburðarás)

 

Sé þetta satt þá hefur hún verulega annan mann að geyma en ég átti von á.

Hún er þó ekki síðasta persónan til að valda mér vonbrigðum og tæplega sú síðasta heldur..! 

„Farðu bara lífvarðatitturinn þinn“

Mjög flottar fréttir EN

Afhverju tekur þetta svona ótrúlega langan tíma ? Verður fólk ekki að fá lyf miklu fyrr þegar alvarlegur sjúkdómur greininst ?

 

Kerfið er of svifaseint að mínu áliti. 

Bræðurnir fengu gleðifréttir

Já það má kannski orða það svo

En þegar fólk missir þráðinn í ræðu sinni þá er auðvitað ekki von á góðu. 

 

Þetta leit frekar undarlega út en mér finnst allt þetta mál hafa verið kjánalegt, svona á síðustu dögum þingsins hvort sem er. 

Birgitta með aulahroll

Sumir strengja áramótaheit

en ég læt duga að setjast og íhuga aðeins liðið ár. Ég fer aldrei á brennur né skýt upp flugeldum, mér leiðast lætin í þessu eins og honum Kela mínum sem þarf að fá lyf til að hjálpa honum yfir þessa nýársnótt. Í nótt sem leið þá vöknuðum við, ég og hann, við að einhver var að sprengja tvær bombur hér úti í mínu annars friðsæla hverfi. Ég fór pirruð út í glugga og Keli ræfillinn vældi frammi, hræddur. Sem betur fer urðu ekki nein frekari læti og við sofnuðum aftur. Hér er nýr meðlimur í fjölskyldunni, við erum öll að kynnast honum. Hann er fæddur 14 október sl og er af kattartegund, Maine Coon nánar tiltekið. Þegar ég varð fimmtug í haust þá komst ég að því að mig langaði bara ekki í nokkurn skapaðan hlut nema svona kisu. Samt vantaði mig alls ekki kisu. Ég á 3 aðra kisa. En nú koma ekki neinir fleiri þó einhverjir falli frá. Þessi litli er skemmtilegur gaur. Hann hvæsir á Vask en er miklu minna hræddur við ljúflinginn Kela.

Kettir hafa mismunandi skoðanir á honum. Tumi næstum lék við hann áðan. Rómeó skammar hann og rekur burt en Doddi þykist ekki sjá hann.

Árið mitt var eins og önnur ár. Uppfullt af vinnu, tímaleysi og mismunandi heilsuleysi...en eftirsjáin og sorgin eftir að hafa misst Himma vegur þyngst. Við fórum aðeins í sorgarhóp en mér fannst það ekki hjálpa mér - dró frekar úr mér kjarkinn og það vantar mig ekki. Ég fækkaði hjá mér á FB og þarf að gera betur, nota það nú mest til að leika mér bara...en ég reyni að hafa ekki inn á hjá mér fólk sem er með endalausa sleggjudóma eða orðljótt. Lífið mitt er of stutt fyrir svoleiðis. Eftir að ég greindist með þetta auka lungnavesen þá varð mér ljóst að þar með var klippt hraustlega aftan af lífinu mínu. Það var nokkuð sérstök upplifun. Smá skelfileg meira að segja en ..sé það yfirleitt hægt þá mun ég þá bara hitta Himma og mömmu aftur fyrr en ég bjóst við :) Þeir sem eftir verða hérna megin koma svo bara smátt og smátt í áfangastað.

 

Stundum þarf ég að setjast og skoða vandlega mál sem ég þykist ætla að hafa skoðun

á . Stundum skortir mig skilning og stundum víðsýni. Sumt skilur maður heldur ekki almennilega nema hafa lent í því. Ég hef samt náð mun meiri skilningi á mörgu síðan ég missti hann Himma minn en sá skilningur var of dýru verði keyptur. Kannski hefði bara verið betra að vera áfram þröngsýnn as** !

 

Ég strengdi engin heit frekar en árin á undan, ég faldi mig inni heima með dýrunum mínum. Kynti húsið af kappi til að forða að reykurinn kæmi hér inn. Fór svo seint og um síðir út að vinna og leið illa lengi framan af þeirri vaktinni. Það hefði mátt vera aðeins meira rok fyrir minn smekk.

 

Gleðilegt ár 

 

 

 

 

Það líður að jólum

Ég geng hæglát

það marrar í mölinni.

Ljósin blika skært

sum þeirra skera í augun.

Litirnir eru hefðbundnir

rauður, hvítur en einstaka blár

Bláir krossar á leiðum

skerandi bláir krossar á leiðum

Hann sefur rór

loksins er friðurinn og hvíldin

en æfin varð svo hörmulega stutt.

Allt var eiginlega ógert

Margt líka ólært

en mamma lærir hvern dag

hvern sáran dag.

Mistök verða sum aldrei bætt

sum ekki aftur tekin.

Sjálfsvíg er slík mistök

Augnabliks örvænting

 

Gleðileg jól

Það er erfitt

að sjá Hrafnkel í viðtali í DV í dag, ég skil kvöl hans og sársauka og deili því með honum að óska engum þessa - að horfa á eftir kistu barnsins síns ofan í gröfina.

Þetta þurfa þó allt of margir foreldrar að upplifa árlega og standa bugaðir eftir. Fólki hættir allt of mikið til að kjamsa á mistökum og því sem "hefði átt" að vera gert, það væri nær að breiða hlýjan stuðningsfaðm til þessara brotnu foreldra.

Það er ekki spurning að eftir sjálfsvíg barnins manns þá rífur maður sjálfan sig niður, af alefli. Fer yfir öll atvik og tætir í sig og særir....en þá einmitt verður engu breytt og ekkert lagað.

Margt það sem ég veit í dag hefði ég viljað vita þegar ég var að þykjast vera uppalandi - það er merkilegt að ég þurfti námskeið til að eiga hund en ekki börn. Mér hefði sko ekki veitt af því. Það segi ég satt.

Samúðarkveðjur til aðstandenda Sveins Inga Hrafnkelssonar.

Dagurinn í dag hefur aðra merkingu

en hjá ykkur flestum. Hjá ykkur er dagur íslenskrar tungu en hjá mér er afmælisdagurinn hans Himma míns. Í dag hefði hann orðið 27 ára - í dag hefði ég átt að vera að sjóða makkarónugraut og baka pönnsur ofan í son minn. Í staðinn sit ég hér, í náttfötunum, ein og geri ekki neitt.

Um daginn hugsaði ég mér að líta á tímann frá andláti hans sem uppvöxt ósýnilegrar æfi. Æfi einhver sem ekki er til og verður aldrei til. Núna er ósýnilegi aðilinn kominn á sitt síðasta ár í leikskóla. Það er merkilegt að "sjá" en hver verður að finna sína aðferð við að "telja".

Ég mun auðvitað aldrei hætta að sakna hans en ég er ekki mikið í að velta mér mikið uppúr neinu. Hann er farinn, hann kemur ekki aftur og þar er punkturinn yfir. Ég veit líka meira en ég hef sett inn hér og þá vitneskju geymi ég með sjálfri mér.

Sumir dagar eru þó hreinlega verri en aðrir, afmælis og dánardagurinn koma þar sterkastir inn. Fyrsta afmælið hans eftir andlátið þá var ég alveg að tapa mér og gat ekki einu sinni sofið. Það endaði á svefntöflum frá lækninum en það hef ég sem betur fer ekki þurft aftur.

Það er ekki hægt að upplifa þetta. Það er ekki hægt.

Ég hef samt kynnst nokkru alveg merkilegu í gegnum þennan missi. Ég hef kynnst öðrum foreldrum sem hafa misst sín börn. Á milli okkar er tær silfurþráður, hann er þráður skilnings og samhugs. Þetta skilur enginn nema reyna það og þess óska ég engum.

Knús á línuna .

Mikið um að hugsa

Það stefnir í spennandi vetur, fyrir þá sem hafa gaman af stjórnmálum. Jóhanna ætlar að hætta, það finnst mér rétt hjá henni.

Ýmsir aðrir þingmenn hafa sagst ætla að hætta en af þeim mun ég helst sjá eftir dugnaðarforkinum henni Siv. Ég hlustaði á þingforseta lesa upp framlögð mál um daginn og Siv var flutningsmaður flestra þeirra. Ótrúlega vinnusöm kona og stóð sig frábærlega í erfiðum persónulegum aðstæðum fyrir nokkru. Ég hef samt aldrei kosið hennar flokk en ég má alveg vera ánægð með hana samt. Hún hefur unnið fyrir alla, ekki bara framsóknarmenn.

Talandi um framsókn, formannsflækingurinn á nú eftir að valda flokknum tjóni að mínu mati. Höskuldur getur ekki verið slík ógn við Sigmund að hann þurfi að fara gegn honum með þessum hætti.

Ég horfi aldrei á Silfrið en sá í auglýsingu um daginn að Sighvatur sneiddi að Vigdísi Hauksdóttur með að hann vildi þingmann sem væru kurteisir og kynnu íslensku. Beittur karlinn.

Vigdís er karakter. Það verður gaman að sjá hvernig raðast á bekkina að loknum kosningum. Mér sýnist hilla undir stórsigur sjálfstæðismanna. Sé ekki alveg framsóknarfylgið en samfylking og vinstri græn tapa örugglega fylgi.

Nú er best að ég fari að pússa kristalskúluna mína :)