19 sept 2007

og með kökkinn í hálsinum. Eitthvað hefur sett mig svo algerlega úr jafnvægi síðan í gærkvöldi. Það var samt svo ómerkilegt sem ýtti boltanum af stað...svo hefur bara safnast utan á skömmina síðan þá.

Sem betur fer þá er ég að vinna síðustu vaktina í bili...ég þarf endalaust að hvíla mig, úthaldið er ekkert.

Hjalli minn var eitthvað þungur áðan. Mamman sökk alveg innan í sér. Það á að kvarta í mömmu sagði ég við hann. Hann hefur oft barist við þungt skap.

Hilmar var hins vegar allt öðruvísi. Hann var svo kátur að manni datt ekki í hug að hann færi þessa leið.

Æj andsk....ferlega verð ég svört innan í mér stundum !