Góðan dag

einhver flottasta færsla sem ég hef séð lengi er hjá vinkonu minni núna. (www.ilovemydog.blog.is) Hún er með færslu um börn og ást. Færslan er á ensku. Tímanum sem maður eyðir í að lesa þetta er ágætlega varið. Manni hlýnar um hjartarætur, meira að segja mér með kalnar og slasaðar hjartarætur.

Annars hef ég eiginlega ekkert að segja. Langar að setja í þessa færslu mynd af stráknum mínum sem þið eruð svo dugleg að kveikja á kerti fyrir.

Vonandi eigið þið góðan dag.

Jæja

mér hefndist fyrir u-beygjuna í morgun. Ég fór aftur upp í í morgun þegar ég var búin að lesa helstu fréttir. Þetta var í fyrsta sinn síðan ég missti Himma sem ég náði að sofna aftur. Það hefur truflað mig undanfarið að morguninn sem presturinn kom þá hafði ég einmitt skriðið upp í aftur og var nýkomin fram þegar hann kom, á náttfötunum og allt. Ætlaði meira að segja ómögulega að nenna til dyra að gá hver væri að banka á sunnudagsmorgni, já eða hádegi var það. Síðan hef ég ekki þorað að fara inn aftur af ótta við að slæmir hlutir gerist. Það er alveg sama hversu seint ég hef sofnað, á fætur hef ég þvælst við fyrsta rumsk. Ég hef oft sagt að ég sé með kind í framættinni, nú er ég farin að hallast að því að þar sé líka þvottabjörn. Ég er orðið svipuð svoleiðis í framan, með bauga niður á kinnar. Ég skrepp í Íslendingabók....ég á nú til dæmis eftir að skoða hvort þið bloggvinir eruð ættingjar eða úr svipuðum trjám. Það geri ég seinna.

Ég ætla að reyna að hitta Óla Lokbrá. Góða nótt og klús á liðið allt.

ES í sambandi við nauðgunarpælinguna þarna fyrir neðan. Ég er sammála því að nauðgun er skelfilegur glæpur og örugglega þungbær reynsla fyrir fórnarlambið. Það var ekki mín meining að gera á nokkurn hátt lítið úr því.

Munið Himmaljósin, Þuríðar og Gillíar ljósin....--------------------> linkar þarna

Vaknaði

í morgun og las um strok að austan. Mér brá svolítið, eitthvað viðkvæm fyrir Litla Hrauni og fór beinustu leið að sofa aftur. Sá síðasti sem strauk þaðan (eða kláraði ekki tímann sinn inni ) var Himmi minn. Hann strauk að vísu öðruvísi og strauk eiginlega líka frá mér þessi elska. Ég hjó eftir því að þessir voru álitnir svo meinlausir að nöfn þeirra voru ekki birt. Kíkti aðeins inn á Barnaland og þar stóð í einni fyrirsögn stórum stöfum : fangarnir stálu bílnum okkar ! Aha hugsaði ég. Þá þýðir víst ekki að leita að þeim í kringum húsið fyrir austan ! Þeir eru komnir undir mannahendur á ný og mér er óhætt að fara á fætur.

Annars var nokkuð gaman í gærkvöldi, ég lenti á skemmtilegasta spjalli við bloggvin minn og steingleymdi mér alveg. Hann sendi mér líka nokkur lög sem hann syngur sjálfur og ég hlustaði á þau. Takk fyrir skemmtunina

Sbr síðustu færslu og komment við hana þá er nokkuð ljóst að ég var alein í myrkrinu með að Björn væri að reykja. Ég er enn að reyna að ákveða hvort ég eigi að vera í dramatískri fýlu eða hlæja að þessum krökkum mínum sem stóðu svona snilldarlega saman við að þegja um þetta afbrot Bjarnarins. Mér líður eiginlega eins og asna. En ég veit hinsvegar að það er ekkert varið í að vera sá sem kjaftar og hvað þá kjaftar einhverju um þennan yngsta son sem býr heima hjá móður sinni.

Munið ljósin fyrir þær yndislegu mannverur Þuríði Örnu og Gíslínu. Fyrirbænaljós. Svo eru það ljósin hans Himma, ljós réttrar leiðar og huggunar fyrir okkur hin.

Ég á flotta bloggvini

Hafið þið tekið eftir einu ? Þegar mér verður á í innpikkinu þá lendir það yfirleitt alltaf í fyrirsögninni. Mér fannst þetta fyndið áðan, leit yfir færslulistann.

Stundum hef ég birt mynd sem minnir mig á ykkur. Ég fann enn eina sem sýnir hvernig ég sé ykkur. Ég fór nefnilega að spá í hvað fólk er frábært að setja ljósin fyrir Himma og okkur. Það er svo alveg magnað að líta inn á kertasíðuna hans. Innilegar þakkir fyrir það.

Svona eruð þið í mínum huga í dag

 

Búin að setja svo mörg ljós. Nú er ég óróleg. Jenný mín (www.jenfo.blog.is) er hjá lækninum og ég hef áhyggjur, verð því fegnust þegar hún kemur aftur inn.  Sumt gæti ég alveg tekið að mér fyrir fólk, eins og til dæmis sprautu og stunguvesen. Mér er svo sama um stungur. Hef oft vorkennt Sollunni minni. Hún er eins og mamma var, leggur nánast á flótta ef hún sér nál. Það lá við að það þyrfti að mála píluskífu á rassinn á mömmu sálugu og reyna að hitta þegar hún flúði. Það sem henni var illa við þetta. Ég á eftir að athuga hvernig systir plummar sig í svona aðstæður, hef aldrei athugað það.

Þið erum yndisleg

og ég þakka ykkur svo innilega fyrir. Ég les allar athugasemdir ykkar og þær eru að hjálpa mér að sjá fram fyrir mig. Ég er liðónýt á kvöldin, þegar ró er komin yfir og hugurinn reikar. Auðvitað á ég að hugsa um krakkana mína og elskuleg ömmubörnin. Stundum sér maður bara ekki út úr augunum. Takk fyrir að umbera mig, líka þegar ég er ekki eins klár og ég ætti að vera. Að fóta sig í nýjum veruleika er ekki auðvelt en það mun takast.

Steinar minn er á heimleið og ég ætla að knúsa hann í hálfgerða klessu. Það sem ég er hamingjusöm með að eiga hann. Hann er langbestur af öllum .

Hvernig stendur á því ?

að maður fær öll möguleg áföll í einu ?! Þið vitið auðvitað þetta með hann elsku Himma minn, það rífur og tætir mann að innan að hugsa til þess að sjá hann ekki aftur. Þetta er svo glatað að missa hann.... það er enginn dagur enn þess virði að lifa honum og ef Guð myndi hlusta á mig og bænheyra þá væri ég komin á minn stað við hlið Hilmars...hann vill bara eitthvað láta mig gera meira greinilega.

Steinar er lasinn á spítala og fékk ekki að koma heim í nótt. Það er skelfilega vont mál, hann er kletturinn minn og nú eru hlutverkin öfug. Hann fær vonandi að koma heim á morgun.

Bílskrípið mitt er í klessu og það þýðir auðvitað tap á meðan...það vinnst þó upp, tekur smátíma.

Og ég er ein heima, Björn er ekki langt frá en hann er í vinnunni.

Ég er alveg að gefast upp á þessu öllu, þetta er löngu orðið allt of mikið...

Skógarþröstur

syngur ekki í roki og rigningu. Hann breiðir hinsvegar út bringuna og syngur með mikilli gleði þegar sólin skín. Þrösturinn er ekki settur á þunglyndislyf. Þrestir eru bara svona. Eins er með mannlífið. Við erum allaveganna. Við eigum að dást að margbreytileikanum og elska hann.

Ég er mikið búin að brosa að þessari mynd sem tekin er heima hjá mér, daginn eftir afmælið hans Hilmars í fyrra. Þá hittumst við öll og höfðum gaman, héldum upp á að hann væri 21 árs. Ekki vissum við þá að hann næði ekki að verða 22ja ára,blessaður.

Þetta er náttlega hálfbiluð familía en mikið var gaman þarna.

Ég sé hann...hann gengur léttur í spori út í bílinn sinn. Lítur til mín og veifar mér, leiftrandi bros. Örstuttu síðar hringir hann og segir að ég verði að sækja bílinn hans í portið. Hann sé kominn inn. Hann kom aldrei í raun út aftur. Mamma fékk lífstíðardóm en hann er hólpinn, elsku drengurinn minn.

Klús fyrir nóttina og munið Himma og Þuríðarljósin. Þau gleðja sífellt.

 

Hálfgerð snúra annar hluti

Ég var að gá að einhverjum staðtölum um sjálfsvíg ungs fólks um daginn. Fann nú eitthvað af svoleiðis tölum en á eftir að vinna færslu um málið betur og hún kemur seinna. Ég eyði mun meiri tíma nú á netinu og við að pæla í ýmsu en ég gerði enda ekki treyst mér enn í nema eina vinnu,er sko í tveimur.

En að því sem ég ætlaði að skrifa um;

ég rakst á skýrslu rannsóknanefndar um umferðarslys. Ég las skýrsluna um árið 2005 og líka þetta svarta ár 2006. Þeir vinna þessar skýrslur vel og greina eftir því sem hægt er ástæðu viðkomandi slyss. Það sem sló mig svo illa við þennan lestur var hversu margir eru undir einhverskonar áhrifum. Það kemur við sögu vín,fíkniefni og svo lyf sem læknar gefa fólki, sumir eru lasnir og fá lyf sem talin eru þá jafnvel hafa átt sök í slysi sem orðið hefur.

 

hmmm hálfgerð snúra ?

er í vinnunni og það er lítið að gerast. Eðalvagninn minn auðvitað í klessuverki og verður það vísast í amk 2 vikur. Mér skilst samt að ég sé heppin með það, það er víst allt til á framendann á honum. Rak augun í það í morgun að það hefur verið hringt í mig. Um miðja nótt !! Alveg gæti ég úrbeinað fólk sem er að hringja í mig um miðja nótt!! Það bjargar málinu að síminn minn er oftast hljóðlaus þegar ég á morgunvakt. Þegar ég var krakki þá var maður ekki hringjandi út og suður, það kostaði. Ég man ekki til þess að ég hafi notað heimasímann neitt. Maður labbaði bara og talaði við þá sem þurfti að tala við. Það var ekki flókið. Ég var nú líka svo ringlaður unglingur að ég er bara fegin að það var ekki hægt að senda sms né hringja í allar áttir. Sá sem hringdi í mig í nótt er á sjötugsaldri og er einn vinnufélaganna minna. Þau ykkar sem hafið lesið hér lengi munið kannski eftir gamalli nöldurfærslu um vinnuna mína, ég verandi hálfgerð mamma þeirra hérna og svoleiðis taut. Þetta er vísast angi af því sama nema ég tel nú líklegt að viðkomandi hafi verið að spá í mig og mína líðan í þessum aðstæðum að vera búin að missa strákangann minn. Það var svipað upp á teningnum í gær. Þá var einn fullur hér í vinnunni þegar ég mætti og hann var að myndast við einhverjar samúðarkveðjur. Ég (fantur og bulla) fleygði manninum á dyr. Sko ! Ég þoli ekki drukkið fólk og það VITA allir sem þekkja mig. Það er mun betra að láta mig í friði heldur en að bögglast fyrir mér á fylleríi. OJ !

Það er aldrei til glaðari manneskja en ég þegar ég frétti af vinum mínum eða kunningjum sem eru að hafa betur í baráttunni við Bakkus. Hann er svo óþolandi ferðafélagi að það er bara ekki fyndið. Hann bitnar nebblega ekki bara á þeim sem svolgra hann í sig, hann bitnar líka á fólki eins og mér sem hefur aldrei drukkið vín og vil ekki vera í kring um slíkt.

Enn höfum við Himmafólkið borið gæfu til að standa saman, þessu er alls ekki lokið enn. Lausir endar sem þarf að lesa sig eftir og binda. Drengurinn okkar átti allt gott skilið. Ég er ánægð með okkur fólkið hans, bæði þau suðurfrá og okkar fólk. Samstaðan er mikil og maður finnur að það þótti öllum svo vænt um þennan dreng okkar.

Knús á ykkur öll

Þið ykkar sem getið ekki kvittað  Þið getið sett ljós fyrir Himma og okkur á kertasíðuna hans. Síðan bíður upp á kveðju til okkar eða hans en hún bíður líka upp á nafnlaus kerti. Endilega setjið þið ljós fyrir hann Himma okkar.

Svo til fróðleiks

Stjúpmóðir Hilmars bloggar hér (www.snar.blog.is)

Móðursystir Hilmars bloggar hér (www.siggahilmars.blog.is )

Systir hans Hilmars er svo hér (www.sollan.blog.is)

 

Ég valdi það ekki sjálf

en fyrir mörgum árum ákvað ég að reyna að vera til friðs hérna í jarðlífinu. Það hefur ekki nærri alltaf tekist en ég hef þó reynt mitt besta við þær aðstæður sem ég hef verið komin í eða verið búin að koma mér í. Ég er ekki kona sem skiptir beint máli í þjóðfélaginu, ég er ekki pólitísk og mun ekki hafa nein áhrif á þinginu okkar. Ég er ekki baráttukona. Mér hafa áður verið fengin erfið verkefni en núna er það allra þyngsta verkið. Ég er búin að jarða eitt barnanna minna, slíkt verk er ekki auðunnið. Þessi drengur gekk með vindinn í fangið nánast alla æfina sína. Hann var með þessa greiningu, ofvirkur með athyglisbrest og misþroska. Hann var stundum auðvelt fórnarlamb sér harðari manna. Hann vildi öllum vel og það var auðvelt að fá hann í að sækja réttlæti fyrir þá sem hann elskaði. Það bitnaði síðar á honum sjálfum og okkur hinum. Hans manngerð var bara þannig, góðmennskan ein. Vistun í fangelsi var ekki það sem hentaði honum, hann varð stundum fórnarlamb í þeim aðstæðum. Hann var sjálfur svo meinlaus, hann klagaði ekki né lagði illt til neins.

Samkvæmt hans ósk var aleigunni hans hent. Því miður. Hann vildi ekki láta hafa fyrir sér. Við foreldrarnir hefðun geymt dótið hans, bæði með bílskúr. Honum hefur fundist það ónæði. Hann var löngu orðinn þreyttur. Við vorum líka löngu orðin þreytt og sáum kannski ekki merkin um erfiðleikana sem steðjuðu að. Við erum búin að sjá þá núna og erum öll sár og reið út í þetta, að ekki hafi verið hægt að hjálpa þessum dreng loksins þegar hann var sjálfur búinn að sjá hvert leið hans lá. Hann var ákveðinn í að snúa við blaðinu, kannski hefði það ekki tekist. Það munum við aldrei vita. Það er samt huggun í því að vita hvert hugur hans stefndi- það er blessun.

Við erum enn að fá misvísandi skilaboð um restina af dótinu hans. Það er frekar skrýtið mál en mér er eiginlega sama um þann hlut. Það fer í taugarnar á Hjalta hinsvegar. Ég held að hann sé að spá í að þessi hlutur hafi verið seldur og hann vill ekki að einhver sé að hagnast á dauða Hilmars. Ég held samt að þetta skipti ekki alveg neinu máli.

Þetta er orðin nógu neikvæð færsla í bili...nenni ekki meir.

Himmaljósin og Þuríðarljósin, þau eru bæði börn á sinn hátt. Hún er bara lítil telpa sem hefur reynt meira á stuttu æfinni sinni en eðlilegt getur talist. Hann reyndi líka meira á sinni stuttu æfi en eðlilegt getur talist. Sr. Bjarni sagði að það veldi enginn að deyja. Hilmar valdi það ekki, það varð bara samt svoleiðis.